آقای پوشالی

نمی دانم خوشحال باشم یا ناراحت وقتی متن ها و عکس ها و طرح های فلزی ام را در سایت دیگری و با نام کسی دیگری می بینم. نمی دانم بخندم یا گریه کنم بر اینکه یکی دیگر حتی نوشته “باز آر مرا به آسمان ها” را هم بی چشم و داشت برداشته و مصرف کرده بدون اینکه شاید حتی حسی به آن داشته باشد!
حتی نوشته درباره ی خودش را هم از متن من برداشته!! یعنی تا این حد!؟

مگر می شود کسی بخواهد حتی تا این حد آدرس وبلاگش (zie) را چیزی شبیه به نام من بزند!؟ خوشحالم که حداقل عکسش را گذاشته تا گمان نکنم این موجود فضایی و تخیلی است! البته چرا وقتی تمام نوشته هایش جعلی است٬ نباید عکسش جعلی باشد؟‌ این پسر هر کسی که هست٬ آنقدر عصبانی ام کرده که راهی جز پیگیری ماجرا برایم باقی نگذاشته است. عصبانی ام نه لزوما از انتشار محتوای من به نام خودش٬ بلکه به دلیل بازی با احساس خوانندگانی است که واضح از او درباره نوشته هایش می پرسند و او وقیحانه پاسخ می گوید و درباره آنها حرف می زند. اینگونه می شود که یک نگون بخت بی سلیقه که از یک متن یا کار با سیم من خوشش آمده٬ گرفتار عشق این آدم پوشالی می شود. این یعنی سوء استفاده.
مطمئنم این متن را خواهد خواند. شاید بخندد٬‌شاید ناراحت شود٬‌شاید نگران شود٬ اما مطمینم شرمگین نمی شود. چرا که مدت هاست تمامی مخاطبانش را به بازی گرفته.

3 دیدگاه دربارهٔ «آقای پوشالی»

  1. اتفاق خوبی است. مطمئنم خودتان بهتر می توانید بنویسید و لطفا این کار رو شروع کنید. و برای خودتان بنویسید و نه مخاطب.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.